Tadjwied

Tadjwied is het correct uitspreken van elke letter met al zijn eigenschappen (tonen). Daarbij is de plaats waar de klank van de letter(s) wordt gevormd (magradj resp. meervoud magaariedj) van belang. De 29 letters van het Arabische alfabet worden op 17 plaatsen van articulatie gevormd. Het is noodzakelijk dat de Arabische letters worden uitgesproken vanuit de plaats waar de klank wordt gevormd. De hals en het gebit in combinatie met de tong worden gebruikt om de plaats van het ontstaan van de klank te duiden. De namen van het gebit zijn daarbij van belang voor het kunnen omschrijven waarvandaan de klank ontstaat. De onder tanden (suffla) en de boven tanden (oelja) bestaan uit de centrale snijtanden (sanaya), de ernaast gelegen snijtanden (rabayat), de hoektanden (anyab), de eerste maalkies (zawahiek), de drie volgende maalkiezen (tawahien) en de verstandskies (nawadjiez).

De letters zijn ingedeeld in 9 groepen:

1. Haroefe Halqie (Hals letters) bestaan uit zes letters; de daarbij behorende techniek voor gha en ghain concentratie voor in de keel; voor ain en ha concentratie op adamsappel en voor hamza en haa concentratie van trilling op de borst.
2. Haroefe Natieyah (Sanaya Oelja) bestaan uit drie letters; tha, daal en taa; de daarbij behorende techniek in de volgorde van de letters is het plaatsen van de tongpunt aan de wortel van de sanaya oelja voor de eerste twee letters en bij de derde moet de tong daarna naar boven wegbuigen.
3. Haroefe Laswieyah (Sanaya Oelja rand) bestaan uit drie letters; zha, zaal en tha; de daarbij behorende techniek in de volgorde van de letters is het plaatsen van de tongpunt aan de rand van de sanaya oelja voor de eerste twee letters en bij de derde letter daarna de tong naar boven wegbuigen.
4. Haroefe Sjafwieyah (Lip letters) bestaan uit vier letters; wauw, fa, miem en ba; de daarbij behorende techniek in de volgorde van de letters is respectievelijk het uitspreken vanuit de natte zijde van de lippen, vanuit de droge zijde van de lippen, de Sanaya oelja op het natte deel van de onderlip laten komen en de mondhoek punten naar elkaar toe ronden.
5. Haroefe Safiera (Slis letters) bestaan uit drie letters; saade, sien en zaa; de daarbij behorende techniek is de tongpunt bij de wortel van de sanaya soefla plaatsen [onderkaak centrale snijtand].
6. Haroefe Sjadjariah bestaan uit drie letters; ya (aij, iej, oej), shien (ash, iesh, oesh) en djiem (adje,..); de daarbij behorende techniek is de ruwe zijde van de tong (middenrug) tegen het boven gehemelte plaatsen.
7. Haroefe Laa Haatiyah bestaan uit twee letters; Zware kaa, kie, koe en Zachte kaa, kie, koe; de daarbij behorende techniek is de tong naar achter trekken tot de overgang van het zachte naar het harde gedeelte van het gehemelte respectievelijk de achterzijde van de tong trekken naar het zachte gedeelte van het gehemelte.
8. Haroefe Tarfieyah bestaan uit drie letters; raa (ar dof), noen (tadjwied regels) en laam; de daarbij behorende techniek in de volgorde van de letters is respectievelijk de tong tegen het gehemelte tussen de 8 tot en met de eerste maalkies plaatsen; idem tussen de 6 oelja tanden tot de hoektanden (anyab); idem de 4 tot de 2 voorste snijtanden.
9. Haroefe Hatieyah bestaat uit een letter; daad; de daarbij behorende techniek is de ruwe tong tegen het gehemelte plaatsen en de tong vervolgens naar links wegdraaien.

Naast de plaats waar de klank wordt gevormd is er de Sifat, de manier waarop elke letter met al zijn klankeigenschappen wordt uitgesproken. Enkele klankeigenschappen zijn:

–  letters die zacht worden uitgesproken,
–  letters die scherp worden uitgesproken,
–  letters met een abrupt/plotseling einde,
–  letters met een zacht einde,
–  letters met een echo,
–  etc.

Termen die aan de orde komen in de lessen zijn tanwien, saakien, mushaddad, igfaa, goennah en duur van een alif. Daarmee worden de klankeigenschappen voor een deel aangeduid.
Ook de vier regels met betrekking tot noen saakien en tanwien; izhaar, idgaam, qalb en igfaa dragen bij tot het inzicht in die klankeigenschappen.
De vijf Qalqalah letters geven aan dat wanneer de letter saakien is moet worden uitgesproken met een weergalmend geluid (echo).
Bij de miem saakien zijn er drie regels, idgaam, igfaa en izhaar.
Verder zijn er nog de regels voor de letter Raa, de regels van Madd (huroef Madd en huroef Lien), de regels van het stoppen (wagf) en de regels van Laam. Kortom veel regels die moeten worden herkend tijdens het reciteren van de heilige Qur’aan.
In de lessen tadjwied komen deze regels aan bod wanneer de student daar aan toe is. Gefaseerd, allereerst in de Qaidah lessen de eenvoudigere regels en vervolgens tijdens de Hifz-ul-Qur’aan lessen om daarmee de Qur’aan met tartiel en magradj te kunnen reciteren.